آماده ام برای هزینه دادن، برای مرگ

 

آماده ام برای هزینه دادن، برای مرگ

پس از حوادث عاشورای سال گذشته هر زمان که فراخوان جدیدی برای تظاهرات اعلام میشد، اضطرابی غریب تمام وجودم را فرا می گرفت. هر سمتی را که نگاه می کردم افرادی بودند که زخم خورده ی حوادث بعد از انتخابات اند، از همین رو تردید داشتم که اصولا باید مبارزه ی خیابانی را ادامه داد یا نه، تردید داشتم که آیا باید باز هم هزینه داد یا نه.
  
 باید دانشجو باشی تا بفهمی که چه می گویم، باید چند تن از هم دانشگاهیانت به جرم شرکت در یک تظاهرات به حبس محکوم شده باشند تا بفهمی این اضطراب از کجا سرچشمه می گیرد، باید یکی از دوستانت چند هفته را در انفرادی های اوین گذرانده باشد و با حکم حبس از اوین بدرقه شده باشد، باید چند تن از دوستانت در 22 خرداد بی هیچ دلیلی بازداشت شده باشند و چند تن دیگر نیز به جرم دانشجو بودن بازجویی های 6،7 ساعته را تحمل کرده باشند تا بدانی که من به چه دلیل در 25 بهمن در تظاهرات شرکت نکردم. 

 اما دلاوری های مردم در 25 بهمن همه چیز را تغییر داد، تمام معادلات ذهنم را بهم ریخت. 25 بهمن مهر باطل زد بر تمام ترس هایم! آری اعتراف می کنم که از هزینه دادن می ترسیدم اما از امروز به بعد نه...

دیگر نمی ترسم چون شنیده ام که تعدادی از دانشجویان بازداشت شده ی دانشگاه شریف باید امسال در آزمون کارشناسی ارشد شرکت می کردند اما بازداشت شدند و فرصت حضور در آزمون را از دست دادند. دیگر به خودم نمی گویم که مادرم تحمل رنج و اندوه را ندارد و شاید نتواند غم مرگ من را تحمل کند چرا که دیدم پدر محمد مختاری هم اندوه داشت  او هم عزیزش را از دست داده بود اما دنیا برایش به آخر نرسیده بود.

از هزینه دادن نمی ترسم چون زندگی و آینده ی من مهمتر از دانشجویان شریف نیست، نمی ترسم چون خون من از محمد مختاری و صانع ژاله رنگین تر نیست. پس من هم در روز 1 اسفند بار دیگر در تظاهرات مردمم شرکت می کنم، من هم می آیم تا دوشادوش مردان و زنان این سرزمین فریاد مرگ بر دیکتاتور را در خیابان های تهران طنین انداز کنم.

پاورقی: تف تو روت حسین شریعمتداری اگه بعد از مرگم بگی من جاسوست بودم یا بسیجی بودم